O ρόλος των γονέων στις αποφάσεις των παιδιών τους για τις εκπαιδευτικές και επαγγελματικές τους επιλογές Πολλοί μιλούν για τον καίριο ρόλο του σχολείου στις επαγγελματικές επιλογές του παιδιού. Υπάρχει όμως και το παρασκήνιο σε όλη αυτήν την πορεία: η διαδρομή του παιδιού μέσα από το οικογενειακό περιβάλλον και οι συνθήκες που το καθόρισαν. Δε θα πρέπει να παραβλέψουμε τη συμβολή της οικογένειας και κυρίως των γονέων, οι οποίοι στηρίζουν οικονομικά και ιδιαίτερα ηθικά και συναισθηματικά το παιδί στην προσπάθειά του αυτή στην εν γένει εκπαιδευτική διαδικασία. Όμως κατά κανόνα πολλοί γονείς είναι παρεμβατικοί και ενίοτε καταπιεστικοί, ακόμα-δυστυχώς. Συνήθως οι λαοπρόβλητες ειδικότητες όπως εκείνες του γιατρού, του δικηγόρου, του αρχιτέκτονα μηχανικού απολαμβάνουν-ακόμα και σήμερα-την αναγνώριση και την επιβράβευση του κοινωνικού συνόλου, παρά τον κορεσμό και την ανεργία. Παραδοσιακά η ελληνική οικογένεια επιλέγει είτε τις παραπάνω επαγγελματικές διεξόδους είτε εκείνες που εξασφαλίζουν διορισμό στο Δημόσιο. Το αποτέλεσμα αυτής της τάσης είναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα να παράγει ανθρώπους δυστυχισμένους και αποτυχημένους στο γεμάτο «γόητρο» επάγγελμά τους. Αυτή η κατάσταση ζημιώνει το κοινωνικό σύνολο καθώς, για παράδειγμα, μια απόφοιτη παιδαγωγός που διάλεξε το επάγγελμά της χωρίς ούτε να το θέλει ούτε να της ταιριάζει αλλά-δυστυχώς-μόνο με γνώμονα την άμεση επαγγελματική αποκατάσταση, πολύ πιθανόν να αποτύχει να επικοινωνήσει κατάλληλα με τους μαθητές/ τις μαθήτριές της. Και επειδή μιλάμε για λειτουργήματα (το ίδιο ισχύει και για όλα τα επαγγέλματα υγείας/πρόνοιας), ένας λόγος παραπάνω είναι η επιλογή να γίνεται ενσυνείδητα και με βάση το ουσιαστικό «θέλω» αλλά και το «μπορώ» του εφήβου. Αυτός λοιπόν είναι ο ρόλος του Συμβούλου επαγγελματικού προσανατολισμού: Να εκμαιεύσει από τον νεαρό συμβουλευόμενο τις προτιμήσεις και τα ενδιαφέροντά του καθώς και να αποσαφηνίσει τις δυνατότητές του σε μια ρεαλιστική βάση. Τότε πραγματικά ο μελλοντικός φοιτητής θα είναι και παραγωγικός και αργότερα και ευτυχισμένος στην επαγγελματική-και όχι μόνο-ζωή του. Θα πρέπει οι γονείς να αφήσουν τα παιδιά να αποφασίσουν μόνα τους ή έστω με μια ελάχιστη καθοδήγηση, ώστε να πάρουν τη σωστή απόφαση και στο τέλος κανείς να μην μπορεί νε επιρρίψει ευθύνες ότι αποφάσισε «άλλος» ή «άλλοι»…
