Επαγγελματικός Σύμβουλος: Πώς προσεγγίζουμε τους εφήβους σε μια απόφαση «ζωής» Έχει όντως παρατηρηθεί ότι η διαδικασία του επαγγελματικού προσανατολισμού είναι μια συνεχιζόμενη προσπάθεια από τη μεριά των αντίστοιχων συμβούλων που θα πρέπει να εστιάζει στις κλίσεις, τα ενδιαφέροντα αλλά και τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες κάτω από τις οποίες ζει και αναπτύσσεται ο έφηβος. Είναι αλήθεια ότι οι έφηβοι γενικά δεν εμπιστεύονται εύκολα. Συνήθως είναι αμυντικοί, κάποιοι (πιο) επιθετικοί. Στη σχέση τους με τον σύμβουλο, το σημείο κλειδί είναι να συνειδητοποιήσουν ότι μπορούν πραγματικά να τον εμπιστευτούν. Με τη σειρά τους, οι σύμβουλοι επαγγελματικού προσανατολισμού είναι εκείνοι που θα πρέπει να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των εφήβων και να εδραιώσουν μια ειλικρινή σχέση μαζί τους, με όλες τις ανασφάλειες και τα ελαττώματα. Ο τρόπος να πετύχουν οι σύμβουλοι τη σχέση με τον εκάστοτε σύμβουλο είναι να διαχωρίσουν τη θέση τους από εκείνη των γονέων. Με άλλα λόγια, όντας κι εκείνος ενήλικας ο σύμβουλος δε θα πρέπει να συμμαχεί με τον γονιό (ως έναν άλλον ενήλικα) αλλά με το παιδί. Το παιδί-έφηβος θα πρέπει νιώσει αποδεκτό από τον σύμβουλο και κυρίως να αντιληφθεί ότι ο τελευταίος έχει επιστρατευτεί για να είναι αρωγός του εφήβου στην απόφαση «ζωής» του. Αυτό σημαίνει ότι οι προσδοκίες των γονέων από τον έφηβο για την επιλογή καριέρας δεν έχουν θέση στη συμβουλευτική διαδικασία-εφόσον βέβαια δε συμπίπτουν με τις επιθυμίες του παιδιού. Εδώ ο ρόλος του συμβούλου επαγγελματικού προσανατολισμού είναι διττός καθώς θα πρέπει να είναι ο μεσολαβητής μεταξύ γονέα και εφήβου με απώτερο σκοπό την όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματική διεκπεραίωση της επαγγελματικής συμβουλευτικής. Και οι γονείς χρειάζονται βοήθεια και αφύπνιση ώστε να κατανοήσουν ότι τον τελευταίο λόγο σε αυτή την κομβική απόφαση την έχει το παιδί. Για τον λόγο αυτό, ο σύμβουλος επαγγελματικού προσανατολισμού θα πρέπει να κερδίσει ΚΑΙ την εμπιστοσύνη των γονέων ώστε εκείνοι πιθανόν να αναθεωρήσουν τις όποιες επιφυλάξεις και αντιρρήσεις για την απόφαση του εφήβου. Κλείνοντας, να τονίσουμε ότι ιδιαίτερα, στην επιλογή σταδιοδρομίας, θα πρέπει ο έφηβος να αντιμετωπιστεί ως μέλος πολλών συνόλων (οικογένειας, σχολείου, κοινωνικοοικονομικών μεταβολών κλπ). Ο επαγγελματικός σύμβουλος θα πρέπει να έχει έναν βαθμό προγνωστικής ικανότητας, να εκμαιεύσει από τον έφηβο (ως σύγχρονος Σωκράτης με τη μέθοδο της μαιευτικής) τις επιθυμίες και τους στόχους του. Εννοείται ότι σε αυτήν την προσπάθεια, η ιδανική συνθήκη θα ήταν να είναι συνοδοιπόροι κι οι γονείς, καθώς πιστεύουμε ότι οι περισσότεροι γονείς θέλουν και αγωνίζονται για την ευημερία των παιδιών τους και είναι ευτυχισμένοι όταν το παιδί βρει τον δρόμο του και είναι επιτυχημένο στη ζωή μια από τις σημαντικότερες εκφάνσεις της οποίας είναι και η επαγγελματική σταδιοδρομία.
